Afscheid van een voormalig PSV-steward, John van Wijgerden
Vandaag neemt PSV-icoon Mark van Bommel afscheid als betaald voetbalspeler.
Vandaag namen wij in uitvaartcentrum Rijtackers afscheid van een voormalig PSV steward: JOHN VAN WIJGERDEN, een man die het in zijn leven niet gemakkelijk heeft gehad.
Hij was graag PSV suppoost gebleven, maar raakte vele jaren geleden door een hersenbloeding gedeeltelijk verlamd en heeft daar eigenlijk nooit mee om kunnen gaan. Het verhaal van John en zijn tochten langs vele, vele hulpverleners is bekend, onder meer door de Stichting (Z)Onderdak van Piet en Hugo van Rooij. Met hen, maar ook met een mensenmens als Kees Rijnders, hebben we pogingen gedaan om hem weer een beetje ‘in de rails te schuiven’. Vele instanties en hulpverleners hebben geinvesteerd in John, maar soms moet men zich afgevraagd hebben of hij wel te helpen was. Met zijn hang naar vrijheid, desnoods zonder enig comfort, en zijn moeite met strikte regels, had ik een zwak voor John.
John was dikwijls eigenwijs en op tijden onhandelbaar, maar hij had toch ook een klein hartje en was trots, in al zijn ellende. Het moest op zijn manier gaan, anders gooide hij de beuk erin en nam het voor lief dat hij soms dan maar in de goot terechtkwam. Het leek een gevecht van John tegen de maatschappij, waarbij minimale regels noodzakelijk zijn, een gevecht waar geen sleet op zat, hoogstens een aantal malen een wapenstilstand. Echte verzoening met zijn handicap is er nooit gekomen.
Alle inspanningen van velen ten spijt zag ik John, in zijn rolstoel, in de regen na jaren toch weer terug op de straat. Het bleef onwerkelijk en op barre tijden mensonterend. Hij was echter graag buiten en hij was enorm gesteld op zijn vrijheid. Hij maakte het op mindere dagen de zorgverleners niet gemakkelijk en dat druk ik dan heel zwakjes uit. Toch kon je een goed gesprek met hem voeren, hij was blij met een shaggie of een broodje, maar als dat niet kwam was het hem ook goed.
Kennelijk moest het zo gaan zoals het gegaan is. John, goodbye.
Een mooi gedicht van Priscilla, zijn dochter ten afscheid.
Ik hoop dat John in een betere wereld verlost is van zijn rolstoel en handicap en vrij is.
Niemand heeft voor niets geleefd. Zijn grootste wens zou zijn om nog eenmaal als steward er vanavond bij te mogen zijn. Laten we dat in gedachten maar doen dan.
< ![endif]–>
(bron: st. (Z)onderdak / 040TV)
