Heuse promotie met een gouden rand: Arno Kantelberg en ‘Het wonder van Eindhoven’

Gisteren tijdens Transmissie, in het immer gezellige stadspaviljoen, hield Arno Kantelberg een voordracht over ‘het wonder’. Vorige week was al een fikse deputatie vanuit ‘wondercity’ naar 020 Paradiso afgereisd en  voor hen die dat gemist hadden was er de gelegenheid om nog wat van dat gebeuren mee te krijgen.
Ik moet zeggen dat ik het een van de betere presentaties vond die regulier, veelal maandelijks, daar gehouden worden. Arno spreekt uit zijn gevoel en het is geweldig dat er eens vanuit een nieuwe gezichtshoek ‘onze’ stad wordt belicht, in de zin van ‘hoe het ook allemaal weer is gekomen’,  maar vooral ook waarom we ons echt onderscheiden als mens en kleine gemeenschap.
En ditmaal dan eens niet  vanuit spelonken, zo populair bij veelal hoogdravende bobo’s, die voortdurend rooksignalen laten opstijgen vanuit diepgewortelde brainportgewelven, nee meer vanuit de echte ziel van Eindhoven, de meer menselijke maat, beziend.

Het meest trof mij de manier waarop Arno over de burgemeester sprak, maar meer nog over de persoon Rob van Gijzel.

In de ene zin wordt de man, ietwat plat, maar zeker toch ook positief bedoeld, wat luchthartig als “wandelende promo van Eindhoven” aangeduid maar anderzijds, direkt daaropvolgend, met serieuze bewondering, gekwalificeerd als uiterst lenige en razend snel anticiperende spreker omdat Rob van Gijzel het uitventen van een boodschap als geen ander beheerst.
Als voorbeeld gaf Arno aan dat Van Gijzel in een split second een gemeenschappelijk bestaand negatief oordeel in het publiek aan het adres van Eindhoven, (zijnde ‘een niet zo mooie stad’) ombuigt in een gedragen positief sentiment en meeleven met ‘onze’ stad:
“Onze binnenstad is natuurlijk in de oorlog voor een belangrijk deel kapotgebombardeerd en daarom is dat alles weg.” ‘We kunnen daar niets aan doen, die oorlog maakte dat alles kapot.’
Prachtig toch.
Door zich niet te verweren tegen die heersende mening maar om daarin juist mee te gaan. Maar daarbij wel te herleiden hoe dat zo gekomen is en hoe vreselijk dat alles natuurlijk wel niet is als je daardoor getroffen wordt”. Iedereen weer meteen bij de les en Ehv in de armen gesloten. Dat doet ie goed ja. Dat kan Rob van Gijzel als geen ander. Sentiment overdragen, ik herken dat.

Tijdens zijn periode Politea heeft hij natuurlijk door veel van dat presentatiewerk ook veel ervaring opgebouwd daarin.
Ik herinner me nog levendig de bijeenkomst bij Wim vd Leegte VDL op de Hurk, waar de olympische golden ladys, medaillewinnaars estafette-zwemmen, gehuldigd werden. Er was een professionele, en ongetwijfeld goedbetaalde, presentator ingehuurd en heel obligaat rolde die tijdens zijn wat lange betoog wat interactie met de dames en publiek uit. Tot Rob het wel welletjes vond en de microfoon greep (en deze verder ook niet meer teruggaf..) en op Marleen Veldhuis of een der anderen afstapte en vroeg: “eet je wel eens een kroket tijdens de training kort voor zo’n kampioenschap ?”. Ineens was de toon anders.
Toen de dame in kwestie wat besmuikt de richting van Jacco Verhaeren opkeek en eigenlijk geen echt antwoord stamelde was het wel duidelijk wat de stalorders daarover waren. Iedereen glimlachte dat zo’n simpele gedachte de boel even in beweging bracht maar ook donders goed weergaf dat je er van alles en nog wat voor moet laten. En zo ging hij maar door met vragen stellen, wat prikkelend, maar ook echt goede vragen en heel die bijeenkomst fleurde in een keer op en werd ontspannen en leuk.
Conclusie onzerzijds: de ingehuurde spreekstalmeester kun je gewoon weglaten als je Van Gijzel in je publiek hebt, die doet dat er wel bij en dat vindt hij nog leuk ook, z’n oude vak even opnemen !
Terug naar dat andere wonder. Met een ongekend resultaat heeft Eindhoven zich in het dikwijls concurrerende A’dam gepresenteerd en eigenlijk lijken daarmee de scherpe kantjes mogelijk meteen een beetje weg te slijten. Ik denk dat een alliantie tussen beide steden meerwaarde kan hebben omdat men ons nu wat meer volwassen toetreedt. We zijn uit onze schulp gekropen en dat lijkt vooralsnog de grootste winst. Jullie zijn goed, maar wij ook. Zoiets. Realiseer dat het geen competitie behoeft te zijn en steek wat wat vaker de hand uit. Eindhoven gaat langzaam volwassen worden. Als we dan toch onze dorpse roots enigszins koesteren, niet als minderwaardigheid, maar juist als icoon, is dat prima.
Ik vind het een voltreffer wat die heren er van gemaakt hebben. Alle lof en hele dikke complimenten.
Je zou welhaast gaan denken dat we dat Culturele Hoofdstad-etiket niet eens meer nodig hebben……..