Nederland-Rusland Jaar 2013 begint in 2012 al in EINDHOVEN ! Tentoonstelling Lissitzky – Kabakov wereldklasse
‘Utopie en werkelijkheid’ heet de tentoonstelling, die morgen zaterdag 1 december 2012 wordt geopend.
‘Our future is the past‘ sprak Emilia Kabakov gisteren in het Van Abbemuseum, in een interview, dat de befaamde kunstkenner/curator en professor Robert Storr gisteren afnam van het echtpaar Kabakov. Storr was er apart voor ingevlogen vanuit de States om hier bij Van Abbe de start te maken. Curator Charles Esche gaat hier tesamen met gast-curatoren Ilya (1933) and Emilia (1945) Kabakov het Van Abbe weer verder op wereldschaal faam bezorgen en veegt wat mij betreft qua inhoud alle argumenten van de critici van tafel, want dit is wereldtop. De interactie Lissitzky-Kabakov vind ik een lumineus idee voor onze lichtstad. Het verbinden van die Russische kunstenaars Lissitzky (1890-1941) met de werken van de jongere ((:-!) Kabakov (volgend jaar wordt Ilya 80) zal zeker een prachtige handreiking en tegenstelling laten zien vanuit eigen perspectief.
‘Ons’ museum heeft altijd al Lissitzky in haar vaandel meegedragen en Ilya Kabakov is een van de meest intrigrerende kunstenaars van conceptuele kunst die nu nog in leven is. De man heeft zich vanuit een wat geisoleerde Russische periode later vanuit de Verenigde Staten ook de Westerse kijk eigen gemaakt en zijn sceptische kijk op die communistische heilstaat wil zeker niet zeggen dat hij kritiekloos op de Westerse ideeen is, geenszins. Hij is breed gevormd en daarom telt zijn mening die hij op kunstzinnige wijze uitdraagt. Het verhaal erbij is natuurlijk ook belangrijk en een man als Robert Storr kan dat als geen ander toelichten.
Vanuit 2 tijds- en gezichtspunten wordt de enerzijds glorieuze en nadien afglijdende en sombere Sovjet-heilstaat feitelijk bezien en ook ingesloten. Het begin, de val van het anti-semitische tsarendom, de revolutie gaf El (Lazar) Lissitzky ruimte en met futuristisch ruimtelijke en voor mij optimistische kunstuiting beschikt Van Abbe over juweeltjes. En dan in latere periode de wat somberder (melancholisch, zegt men) en humoristisch-lichtbijtende terugblik op de Sovjet-periode door Kabakov vanuit de afsluitende periode van die communistische ‘heilstaat’.
Deze tentoonstelling past perfect in het komende Nederland-Rusland jaar, zeker omdat deze tentoonstelling op reis gaat naar Sint Petersburg (leuke noot is natuurlijk dat de joodse Lissitzky voor de kunstleiding aldaar werd geweigerd !) en Moskou later in 2013. Als deze tentoonstelling in Amsterdam zou plaatsvinden zouden de media (TV e.a.) er bol van staan. Ik vind alleen al de moed om dit tot stand te brengen van klasse getuigen.Onze band met Rusland behoeft geen verdere toelichting, in 2013 zal daar voldoende aandacht voor zijn. Ook de ‘Oranje-dynastie’ geeft dat nog meerwaarde. In mijn opinie zouden we met 2 landen specifiek de banden heel erg fors moeten gaan aanhalen, het zaad daarvoor ligt er ! Rusland is daar 1 van (Turkije is 2) en ook Eindhoven moet banden gaan smeden. Via de kunst liggen daar geweldige openingen voor. Als je weet van de waardering van kunst door het hedendaagse Russische grootkapitaal (mensen als Abramovic e.a.) dan kan zo’n dialoog zich ontwikkelen tot iets moois. Maar Eindhoven is daar feitelijk te kleindenkend voor als ik dat gedoe rond Van Abbe meekrijg. We moeten op hogere schaal leren denken anders wordt het nooit iets hier. Hoe we op onze schatten beknibbelen daar zijn geen woorden voor. We kunnen als stad onze toekomst vergooien als we niet oppassen en niet de juiste keuzes maken. Durf en flair, tegen de (bezuinigings-)stroom in, dat is de inzet en die bespeur ik eigenlijk niet. Belangrijk is dan tenminste en wethouder die niet alle ballen op Strijp-S roept en design tot een tovermiddel-cocktail roert. Als we ergens op 1 terrein een zogenaamde ‘buiten-wethouder’ zouden moeten krijgen dan is het wel op cultuur. Eentje met visie en Amsterdamse of tenminste randstedelijke flair. We moeten ons ontdoen van dorpse streken of erin verstikken. Naast Van Abbe (zijn we wel trots hierop ?) noem ik in de zijlijn ook maar het Muziekcentrum een wereldtopzaal, waar we de investering niet van willen zien.
Vanmiddag de preview van deze fantastische exhibitie voor de vrienden van Van Abbe. Ik ben reuze benieuwd. Ik weet zeker dat ik voor het vertrek naar Petersburg (in april ?) diverse malen dat wil terugzien. Uniek.
november 30th, 2012 at 11:51
Waarom ik die Ilja Kabakov zo’n geweldenaar vindt ? Nou niet alleen vanwege zijn leven heeft de man een heel diverse kijk op de maatschappij gekregen die interessant is maar ook met het ouder worden gaat hij zaken zien en ontwikkelt hij zich wat filosofisch. Zijn benadering van het leven komt erg overeen met mijn idee.
Hij spreekt over de huidige eeuw waarin alleen nog de vraag voorligt aan het individu: Hoe kan ik het beste overleven ? Huisje-boompje-beestje-vakantietje-fotoboekje etc. Iedereen heeft daar een mening over en dat lijkt de centrale vraag te zijn in netwerken en interactie tussen burgers. Als ik mag putten uit het interview met Anton Vidokie dan vindt Ilja (en Emilia) Kabakov dat men in de vorige eeuw ook nog ruimte had (naast ‘Hoe?’ voor de vraag: Waarom leven we ? En in de 19e eeuw leek dat zelfs de centrale vraag te zijn, dat was belangrijk, maar nu lijkt dat weggevaagd of totaal ondergeschikt. Hij ziet zichzelf als een schakel in een oneindig cultureel proces, wiens missie het is om door te geven en spreekt over code van culturele overdracht. Dat besef is overigens pas een jaar of 5 geleden echt bij hem binnengedrongen (op zijn 74ste of daaromtrent..) waarbij de afstemming met tijdgenoten niet meer zo van belang lijkt te zijn. Je hebt je eigen boodschap en gaat je eigen weg. Deel van een estafette.
december 2nd, 2012 at 15:31
Het is een bijzondere tentoonstelling, ik werd af en toe een beetje triestig ‘melancholiek zoals je het noemt’ maar dat is juist prima een bewijs dat je geraakt wordt. Dit is geweldig voor het van Abbemuseum en Eindhoven alleen denk ik wel eens blijven wij nog steeds die ‘industriestad’ of hebben wij nog meer in ons mars. Ik denk van wel. Dank aan Willem Jan Renders en Charles Esche
december 19th, 2012 at 21:29
Heb deze week de expositie gezien en genoten. Misschien moeten we er samen nog eens doorheen lopen …?
december 19th, 2012 at 21:53
En nog een puntje. Je moet ‘dorps’ versus ‘stedelijk’ niet verwarren met gezonde ambities in combinatie met fatsoenlijke bedrijfsvoering versus ‘je-eigen-koers-varen-met-andermans-geld’. Ik stel het even zwart-wit, maar dat maakt het maar duidelijk. De werkelijkheid in Eindhoven zit natuurlijk ergens in het grijs gebied. Maar de ‘elitaire’ en kunstmatige tegenstelling ‘dorps’ versus ‘stads’ wordt m.n. in de cultuur te pas en te onpas in de strijd gegooid. Dit veronderstelt bijna een soort van intellectuele superioriteit die mij tegen de borst stuit. Mooi onderwerp voor een wandeling door het museum.
december 20th, 2012 at 09:51
@Arnold, ik kan als Vriend van het museum daar in en uitlopen, dus kan dat gemakkelijk inplannen, zeg het maar. Beetje weer dan is het op dat buitenterras heel aangenaam en redelijk rustig. Mooie hoek daar. De politiek moet inderdaad de zakelijke afweging maken als subsidieverschaffer en in overeenstemming met de beleidsdoelstellingen, maar daarbij ook niet direkteur gaan spelen en kunstenaars voor de voeten lopen. Fuchs werd weggejaagd feitelijk, hij had een buget van 2 mio guldens uit m’n hoofd en gaf voor 7 miljoen gulden per jaar geld uit. Hij geen probleem, maar wel wethouder een fors politiek probleem. Zo grijpt dat in elkaar. Na vele, vele jaren zien we dan dat die uitgaven van Fuchs, die bovenmatige uitgaven gerendeerd hebben waaronder wereldstukken van tientallen miljoenen per stuk. Dan is die fels wijn van 1200 gulden die hij bij een etentje in de Karpendonk leegschonk en declareerde niet langer een steen waarmee je de ruiten van de bril van Fuchs mag ingooien. Achteraf heeft ie zeker zijn gelijk gekregen. Dat kan ik overigens op vele terreinen van Ad Pastoor ook zeggen ! Maar dat is een ander thema. Kunst is nooit elitair. Verantwoorde bedrijfsvoering is wel ene punt. Maar de organisatiestructuur via een gemeentelijke onderafdeling vraagt natuurlijk om moeilijkheden. Een gedrocht. Bestuur op afstand. Meerdere NV’s of BV’s van maken: kunstwerken BV, gebouw BV, creatief/tentoonstellingszaken BV. Gesplitste aandelen aandelen van 1 euro (waarvan 1 ‘gemeentelijk’ prioriteitsaandeeltje)en aandelen van 200.000 euro en die wegzetten bij Tate, Meulensteen, ASL-M en museum Parijs, N York en Constantinopel (!). Kunst is helemaal niet zo moeilijk als men het maakt. Het is als muziek. Je vindt het wat , of je vindt het niet wat. Niks intellectueels aan. Maar het is wel als bij een willekeurige sport: als je het niet begrijpt vind je er minder aan. Daarom moet vooral een museum ook uitleggen en de zaken er rondom heen vertellen, dat is part of the job. We hebebn een fijn museum met Van Abbe. Goede mensen en een welkome rust in een fantastisch gebouw. Gillardi gezien ? Geweldig mooi.
januari 22nd, 2013 at 20:10
Vooruit: laat ook ik maar eens iets bijdragen op deze plaats: de min of meer geheime krochten die door de echte incrowd altijd worden bezocht en gelezen. Ik ben op een paar maanden na 25 jaar lid van de PvdA en bijna driekwart van die tijd actief als bestuurslid en/of raadslid.
Ik heb met ingang van dit jaar mijn recente bestuursfuncties binnen de PvdA diplomatiek beëindigd, niet uit tijdgebrek maar uit diepe onvrede. Onvrede met een situatie waarin de facto de PvdA gegijzeld is door drie vrouwen: een wethouder, een fractievoorzitter en een afdelingsvoorzitter.
Op alle drie valt het nodige aan te merken, om verschillende redenen, maar de overeenkomst tussen alle drie is dat ze elkaar nodig hebben.
De een om wethouder te blijven, de ander om lijsttrekker en (hopelijk) ooit wethouder te worden, de derde om een onverhoopte fusie tussen Welzijnswerk Veldhoven en Lumens tegen houden.
Kritiek binnen de fractie is onmogelijk geworden, althans volgens tenminste vier fractieleden, die dit aan mij –vertrouwelijk uiteraard– beaamden. Kritiek vanuit het bestuur van de PvdA op het beleid van de fractie is, m.i. door effectieve sabotage van de afdelingsvoorzitter, ook gesmoord.
Intussen groeit de onvrede in de PvdA: zaken waar soms 20-30 jaar voor gestreden is: (verzet tegen N69 bijvoorbeeld) worden nu zeer pragmatisch weggegeven, zonder dit fatsoenlijk naar de achterban te verantwoorden.
Dat maakt dat de PvdA Eindhoven, in mijn ogen, nu precies geworden is wat het CDA was toen ik 25 jaar geleden PvdA-lid werd. Een bestuurlijke baantjes-partij met koude maar effectieve lijntjes tussen (op dit moment) drie hoofdrolspeelsters die exclusief uit zijn op hun eigen (baantjes)belang.
De PvdA kennende, weet ik gelukkig ook dat haar zelfreinigend vermogen niet onderschat moet worden, alleen kan ik zelf nu even mijn tijd beter besteden.
Ik heb daarom de PvdA Eindhoven maar even aan haar lot overgelaten, en overigens: waar zelfreiniging tekort schiet is er over een jaar nog een andere wasserij: de gemeenteraadsverkiezingen.